ترانه های تنهایی
می آیم تا درآغوشت بگیرم
گرمای امن تو
آزادی وغرور تورا میخواهم
به من شفا میدهی
باتو به رویاها میپیوندم
به اوج میرسم
درسکوت تو
آرزوهایم
رویاهایم
ترانه هایم
شعر
سکوتم ترانه میشود.
به تو میپیوندم
تورا درآغوش میکشم مرا بخوان ازدورهای نزدیک در بطن من با من بمان
........................تنهایی
دلداری
ایکاش امشب به کودکی باز گردم
ازین بزرگ بودن خسته ام
ای کاش
من از زیر مسئولیتم میشد در برم و غیبت کنم و مامان فرداش میومدو غیبت منو موجه میکرد
خسته شده ام از بسکه اسم بزرگ بودن رو یدک کشیدم
انقدر زیر فشارها موندم
چقدر راه هست تا دیوارهای گچی کودکیم
مامان تو میدونی دختر کوچولوت چقدر بی تو تنها شد
دیگه هیچ کس نیست بیاد مدرسه غیبت منو موجه کنه
باید بروم روی سن بازم بازی کنم برقصم و تو در گوشه ای نیاستاده ای که تشویقم کنی که اگه خراب کردم تو بغلت گریه کنم
تنهای تنها...
حالا بمن بگو مامان اگه من بزنم یه چیزیو بشکنم خودم چه جوری جمعش کنم.
بگو مامان
ای کاش امشب به کودکی باز گردم
من نقاب نمیخوام من از رلم خسته شدم
مامان من بغل میخوام
مارگوت بیکل
می خواهم آب شوم
در گستره افق
آنجا که دریا به آخر می رسد
و آسمان آغاز میشود
می خواهم با هر آنچه مرا در بر گرفته یکی شوم.
حس می کنم و می دانم
دست می سایم و می ترسم
باور می کنم و امیدوارم
که هیچ چیز با آن به عناد بر نخیزد.
میخواهم آب شوم
در گستره افق
آن جا که دریا به آخر می رسد
و آسمان آغاز می شود.چند بار امید بستی و دام بر نهادی تا دستی یاری دهنده کلامی مهر آمیز
نوازشی
یا گوشی شنوا
به چنگ آری ؟
چند بار
دامت را تهی یافتی ؟
از پای منشین
آماده شو که دیگر بار و دیگر بار
دام باز گستری !
پرنده مردنیست.
بیائید باور کنیم هر بهاری را خزانیست
و
هر آغازی را پایانی
پس احترام بگذاریم به نظم طبیعت
بیائید پرواز را به خاطر بسپاریم
پرنده مردنیست.
از بختیاری ماست شاید آنچه را که میخواهیم یا بدست نمی آید یا از دست میگریزد.
(شعر از اینو اونه هیچ جاش مال من نیست بابا)