من کجای راهم ایستاده ام
به من بگو ای خدا
چند پله دیگر تا آفتاب
چند پستوی تو در توی دیگر تا بوی خاک
خاک معطر از عطر باران
به کجا میروم
نمیدانم
..
زبان تو زمام نخستین زندگی توست.زیان تو ابتدا در زبان توست و بیان زندگی ات از دهان توست...پس نا امیدی را رها کن. شاد باش و سر شار از امید تا کلماتت و اندیشه ات آنچه را که می خواهی برایت رقم بزند.سخت نیست..من و تو سخت تر از اینها را چشیده ایم!
سلام چه شعر قشنگی این مال خودته؟آدم وقتی عاضقه هرگز فکر این و نمی کنه که یکروز نامه ی جدایی بنویسه
اگه بشه گفت که شعره اره خودم نوشتم
زبان تو زمام نخستین زندگی توست.
زیان تو ابتدا در زبان توست و بیان زندگی ات از دهان توست...پس نا امیدی را رها کن. شاد باش و سر شار از امید تا کلماتت و اندیشه ات آنچه را که می خواهی برایت رقم بزند.
سخت نیست..من و تو سخت تر از اینها را چشیده ایم!
سلام چه شعر قشنگی این مال خودته؟
آدم وقتی عاضقه هرگز فکر این و نمی کنه که یکروز نامه ی جدایی بنویسه
اگه بشه گفت که شعره اره خودم نوشتم