حلقه ای از یاسهای بنفش
از دست تو آویزان
بر شانه های من
مستم
در یک غروب ابری در دور دستها
مست بهار نارنجهام
آنسوی شب در انتهای راهی بی عبور
به تو میرسم.
بگشا
ترانه ام سرود تو
نگاهم
سکوت غم
کنار تو
در ارزو
دلتنگ
چه شیرینو چه تلخو سپید همچون برف
مظهر هرچه غم.
اگر بروی
اگر بر جا بمانم
فردا اغاز است
اسیری در پیچش نوری بی مقصد
برای بوسه های گرم ونعنایی برای عطر سینه ات
بی تاب و بی پروام.
برای بوییدن دستان پر مهرو اهوراییت
چه من عاشق ترینم.
سیبم میشدی
زمینت بودم
جذبه رسیدن یکی شدن
غلطیدن معنا شدن
معنا بودن
شکسته سازم کوک
نوای شرشرم شدی امشب
صدای هق هق سازم
صدای نم نم قلبم .
در ضربه های باران بر پنجره
تورا بیاد می اورم
در سپیدی تگرگ
در خیرگی رعد
تورا و درخشش نور تو بر قلب تنهایم را
با تو رفتم تاانتهاتا ابتدا آمدم
به سکوت پیوستم به یکرنگی یاسهای زرد درآویختم
با تو به زندگی لبخند زدم.
ماندم
ماندم
رفتی
در خلوتم ماندی هستی جاری
پر بغض وحشی غمگین
ماندم
و
هیچ فکر نکرد که حتی برای خوردن یک سیب چقدر تنها ماندم.