رکود

گاه می اندیشم که چرا یکسر زبان نمیشوم

چرا بر پهنه افق جاری نمیشوم

چرا راکد میشوم

گاه حس میکنم در میان توده ای ژل راه میروم

این روزها دوباره ذهنم یاریم نمیکند 

آیا من مرده ام

                       ای خدا 

آیا من زنده ام

بمن بگوئید 

چه کنم 

آیا من خسته ام؟

جه کسی میفهمد برای چه کسی اهمیت دارد..

                                                  من چه ام..

                                 کجایم

                                           چه آرزوها داشته ام که     ............

                       چه غمگینم امشب...

احترام

به نظرم این خیلی خوبه که آداما واسه خودشون ارزش قایل بشن و  اجازه ندن که دیگران بهشون توهین کنن،اما بنظرم این یه شرط خیلی مهم داره و اون اینه که تو هم دیگران رو زیر پاهات له نکنی و با مردم مثل آدم رفتار کنی اینها لازم و ملزوم هستند و از هم جدا نمیشن ،باید بفهمی چی اونا رو ناراحت میکنه راهش اینه که اول اون حرف رو به خودت بزنی اگه دیدی نه زیادم سنگین نیست اونوقت به احتمال 60-70 % کسی رو ناراحت نمیکنه.

بعضیا اینجورین که ............................

ولش کن نگم بهتره 

دیگه حوصله ندارم حتی وبلاگ بنویسم

خسته ام خیلی

خدایا کمکم کن 

دارم بهتر میشم

ای خدا شکرت دارم یواش یواش به خودم امیدوار میشم 

البته ای کاش بیشتر تلاش میکردم 

تا ۱۲ شهریور۲۹ روز مونده 

فکر میکنم شمارش معکوس شروع شده 

ای خدای مهربون

همیشه لطفت شامل حال من شده

این بار هم مثل همیشه بهم کمک کن تا از پس این امتحان سربلند بیرون بیام

چکار کنم 

مخم اسفنجی شده؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟