راستشو بخواهین از اون دسته آدمهایی بودم که دایم به خودم نهیب میزدم اگه فلان شخص با تو خوبه واسه خودته نه واسه پولت یا ماشینت نه واسه وقتی باهاش میگذرونی.
اما یواش یواش دارم تسلیم این طرز فکر میشم که اون آدمایی که این همه بردیشون اینور اونور آیا ۲ روز که تنهایی حتی بهت زنگ زدن بگن مریم دلت نگرفته توی خونه میخوای بریم یه کافی شاپ بشینیم یه گپی بزنیم؟
یا حتی بهت زنگ زدن بگن مریم کجایی ؟
دیروز به این فکر میکردم که یه دوست صمیمی دارم که تا پای گور هم دور از جونش بهم وفا داره.
خوب بودم بد بودم داغون بودم گم شدم پیدام کرد هنوزم داره جورمو میکشه
نه دم دمیه نه تا حالا عوض شده.
دلتنگم.
تنهایی سخته مریم
سلام
وبلاگت جالبه -- با مطالب جذابی که دغدغه های روزمره همه ما هستند
به نظر من به ندرت میشه دوستی رو پیدا کرد که همیشه و در هر زمان و مکان خوب باشه و خوب بمونه... هر چند خودم یکیشو دارم.!!!!!
علتش هم شاید اینه که ما خودمونم برا هیچ کس دوست کاملی نمیشیم...
------------خوشحال میشم به منم سر بزنی--------------
مرسی که وقت گذاشتی و به من سر زدی!!
راستش من رمز موفقیت تو دوستی رو صداقت میدونم...
(یعنی دروغ مطلقا ممنوع....) که خیییییییییلی سخته ولی اگه عادت کنی و یه کم گذشت هم کنارش اخلاق میشه برا آدم.
از همه هم نمیشه به یه اندازه انتظار داشت...
بهر حال همون یه دوست خوب دنیاییه....
خدا رو شکر که تو هم یکیشو داری.!
آره دوست خوب که زیاد دارم اما یکی هست که به خاطر من حاضر تا دندون مسلح بشه و بره بجنگه و من عاشق پسر کوچولوشم.
ارزو دارم خوشبخت بشه.
دارم تمرین می کنم که سخت برای ما معنی نداره. سخت اونه که دیگه نباشیم و حظ زندگی رو نبریم..
بیا همه داشته ها و نداشته هامون خوش باشیم..
یادت نره که تو هم بهترین دوست من هستی..همیشه!!
پر ارزشترین موجود بعد از پدر و مادرم تو هستی
آرزو دارم درخشش و ارزش تو رو بفمم
آرزو دارم مثل خواهر کنارت بمونم